mad

Kurdî

navdêr, nêr

Wate

1. mirûz, gêwl, meyl, bij, mijaj, arezû, dilbijîn, îşteh, mereq, dilxwazî, keyf, kêf
   • Madê wî îro ne xweş e. (Îro ew ne bi kêf e.)

Herwiha

• mahd
• ma'd
• mehd
• me'd

Bide ber

• med
• mat

Binere herwiha

• maîde

Ji

Ji erebî

Jê

• bêmad
• bêmadî

Ji Wêjeya Klasîk

Dinê mehd e û mehlok e
Weku lebe û leyzok e— (Feqiyê Teyran ~1620, Feqiyê Teyran)

Werger

• Elmanî: Appetit ^→ de
• Farisî: ماد ^→ fa, ^?اشکم ^→ fa
• Inglîzî: mettle ^→ en, ^?frame of mind ^→ en, ^?state of mind ^→ en, ^?the cut of one jib ^→ en
• Tirkî: iştah ^→ tr, surat ^→ tr, yüz ifadesi ^→ tr, ^?moral ^→ tr, ^?beniz ^→ tr

Inglîzî

rengdêr

Wate

1. har, dîn

Gotin

• Deng (DYA)

  (pel)