mad

Kurdî

Navdêr

mad nêr

1. mirûz, gêwl, meyl, bij, mijaj, arezû, dilbijîn, îşteh, mereq, dilxwazî, keyf, kêf
   • Madê wî îro ne xweş e. (Îro ew ne bi kêf e.)

Herwiha

• mahd
• ma'd
• mehd
• me'd

Bide ber

• med
• mat

Binere herwiha

• maîde

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Jê

• bêmad
• bêmadî

Ji Wêjeya Klasîk

Dinê mehd e û mehlok e
Weku lebe û leyzok e— (Feqiyê Teyran ~1620)

Werger

• Almanî: Appetit → de
• Farisî: ماد‎ → fa, ^?اشکم‎ → fa
• Inglîzî: mettle → en, ^?frame of mind → en, ^?state of mind → en, ^?the cut of one jib → en
• Tirkî: iştah → tr, surat → tr, yüz ifadesi → tr, ^?moral → tr, ^?beniz → tr

Inglîzî

Bilêvkirin

• Deng (DYA)

Rengdêr

mad

1. har, dîn