mad

Kurdî

Navdêr

mad nêr

1. mirûz, gêwl, meyl, bij, mijaj, arezû, dilbijîn, îşteh, mereq, dilxwazî, keyf, kêf

   Madê wî îro ne xweş e. (Îro ew ne bi kêf e.)

Herwiha

• mahd
• ma'd
• mehd
• me'd

Bide ber

• med
• mat

Binere herwiha

• maîde

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Jê

• bêmad
• bêmadî

Ji Wêjeya Klasîk

Dinê mehd e û mehlok e
Weku lebe û leyzok e— (Feqiyê Teyran ~1620)

Werger

• Almanî: Appetit → de
• Farisî: ماد‎ → fa, ^?اشکم‎ → fa
• Inglîzî: mettle → en, ^?frame of mind → en, ^?state of mind → en, ^?the cut of one jib → en
• Tirkî: iştah → tr, surat → tr, yüz ifadesi → tr, ^?moral → tr, ^?beniz → tr

Inglîzî

Bilêvkirin

• Deng (DYA)

Rengdêr

mad

1. har, dîn