dên

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /deːn/
• Kîtekirin: dên

Navdêr

Tewandina dên
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	dên	dên
Îzafe	dêna	dênên
Çemandî	dênê	dênan
Nîşandera çemandî	wê dênê	wan dênan
Bangkirin	dênê	dênino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	dênek	dênin
Îzafe	dêneke	dênine
Çemandî	dênekê	dêninan

dên m

1. Bal, mereq, dîqet, hay, hiş, guh, seh, zihn.

   Werin dêna xwe bidinê da hûn bibînin ku çi mirov e.

   Seh bikinê yan bala xwe bidinê daku ...

   • Dil ji min bir dil ji min
     Dên nedîrê bo 'ebîrê
     Xemrî û gîsû herîrê — (Melayê Cizîrî, Dîwan, ~1640)

Herwiha

• dêhn
• dihn
• dîn

Jê

• dên kirin (lêker)
• dêndan (navdêr)
• dênkirin (navdêr)
• dênkirî (rengdêr)

Etîmolojî

Herwiha dêhn û dihn, ji erebî ذهن (ðihn) ku wek zihn, zihin, zihniyet jî ketiye kurdî.

Werger

• Almanî: Aufmerksamkeit → de mê, ^?Darlehen → de m
• Farisî: ^?توجه → fa, ^?بینش → fa
• Îngilîzî: attention → en, consideration → en, ^?diligence → en, ^?discretion → en, ^?encumbrance → en
• Tirkî: dikkat → tr

Rengdêr

dên

1. Dîn, heş berdayî.

Formeke lêkerê

dên

1. Formek tewandî ye ji lêkera hatin.

   Ew dên. ― Ew tên. / Ew dihên. / Ew di rewşa hatinê de ne.