bere

Kurdî

1. meydan; bizav

navdêr, nêr

Wate

1. cepe, berok, enî, meydana şerrî
2. bizav, tevgerr, hereket

Ji

• ber + -e

Jê

• bereyî

2. di ber re

Binere: di ber re

Ji wêjeya klasîk

97. Ew horiya dêqemer e
Şêx dîbû cîhan çû bere— (Feqiyê Teyran ~1620, Feqiyê Teyran)

Werger

• Tirkî:^?cephe ^→ tr
• Elmanî: ^?Front ^→ de m
• Inglîzî: ^?off-spring ^→ en, ^?posterity ^→ en
• Farisî: ^?پيشانی ^→ fa, ^?پيشانی صورت ^→ fa, ^?جبهه ^→ fa

Tirkî

Navdêr

bere

1. qusîn, birin
2. kelepotk, xezik, derb bere

Zazakî

Wate

1. bêrî, berê belîkirî û taybet e, çimkî bûye navê berê danekî dotina pesî