bêpar

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
bêpar	bêpartir	herî bêpar (merkezî) tewrî bêpar (rojavayî) bêpartirîn (soranîzm)

bêpar

1. Kesa/ê ku ti par negihiştiyeyê, kesa/ê ku nebûye xwedanê/a ti par û behran; kesa/ê ku pêdawîstiyên bingehîn nînin.

   Hevmane: mehrûm, xizan, jar, belingaz, perîşan, şerpeze, feqîr, nedar

Herwiha

• bêbahir
• bêbahr
• bêbehir
• bêbehr

Jê

• bêpar bûn (lêker)
• bêpar kirin (lêker)
• bêparbûn (navdêr)
• bêparbûyî (rengdêr)
• bêparî
• bêparîtî
• bêparkirin (navdêr)
• bêparkirî (rengdêr)

Etîmolojî

Ji bê- +‎ par. (2)

Werger

• Farisî : بی بهره → fa, بی فایده → fa, بی سهم, بدون سهم
• Fransî : depourvu
• Îngilîzî : deprived → en, devoid → en
• Tirkî : behresiz → tr, bibehre → tr, mahrum → tr, paysız, yoksun → tr, hissesiz
• Almanî : ausgeschlossen → de, beraubt → de