zerîf

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
zerîf	zerîftir	herî zerîf

zerîf

1. delal, xweşik, rind, keşxe, qeşeng, narîn
2. nazik, xweş, zirav^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Ji wêjeya klasîk

• Qewsê du hilalan li beyadê bi reşî
  Hindî ko hebî xob û zerîf her di xemê ne
  Der xwînê cegerpareyê derd û elemê ne — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Herwiha

• zarîf

Têkildar

• zerafet

Jê

• zerîfane
• zerîfî
• zerîfîtî
• zerîftî

Etîmolojî

Ji erebî ظَرِيف‎ (ẓarīf).

Werger

• Almanî: grazil → de
• Erebî: ^?انيق‎
• Farisî: ظریف‎ → fa, ظریف‎ → fa
• Îngilîzî: distingue → en, dulcet → en, recherche → en, refined → en
• Tirkî: zarif → tr