riba

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. faîz, selef, pareyê zêde yê divê kesa/ê deyngir bide kesa/ê deynder
   (bo nimûne, dema kesek 100 euro bi deyn bide kesekî û 120 euro dîsan lê bên vegerrandin, 20 euroyên zêde riba ye.)

Herwiha

• ribe
• ruba
• rube

Ji

ji erebî ربا (riba), hevreha îbrî ריבית (ribbît), aramî ܪܒܝܬܐ (ribbiθa) ji rehê r-b-' (zêde bûn, mezin bûn)

Jê

• bêriba
• bêribahî
• bêribatî
• bêribayî
• biriba
• biribahî
• biribatî
• biribayî
• ribadar
• ribadarî
• ribadarîtî
• ribadartî
• ribader
• ribaderî
• ribaderîtî
• ribadertî

• ribadêr
• ribadêrî
• ribadêrîtî
• ribadêrtî
• ribagir
• ribagirî
• ribagirîtî

• ribastîn
• ribastînî
• ribastînîtî
• ribawergir
• ribawergirî
• ribawergirîtî
• ribayî

Werger

• Elmanî: zins ^→ de
• Fînî: korko (lisämaksu)
• Frensî: intérêt ^→ fr nêr
• Holendî: interest ^→ nl
• Inglîzî: interest (additional payment), usury
• Portugalî: juros ^→ pt nêr
• Romanî: dobanda ^→ ro
• Tirkî: faiz ^→ tr, ürem ^→ tr, değirmi sakal ^→ tr, nema ^→ tr