Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Hoker[biguhêre]

  1. jixwe, manê, nexwe, zaten
    eger te bela xwe ji marî vekiriba, marî bi te venedida.
    • ji me sûc û xeta tên û sîtem
      Lê ji te îhsan û xufran û kerem
       — (Mela Hesenê BateyîMewlûda Kurdî~1720)
    • Peyva “”: Di gelek berhemên klasîk da derbaz dibît, kelîmeyek e ku Hekkariyî hema hero bikartînin ku maneya wê “jixwe/zaten” e, lê hema bêje hemû gava ligel “jixwe” dihête karînan her wekî vê mîsalê: “nê jixwe min tu dîtibûy” lê bi tinka serê xwe jî dihête karînan, ji bo mînak: “ tu nehatî da em bixebitin” anko bi nêzik mena “lê/lêbelê/feqet”, an jî wekî Bateyî dibêje: “Nê ji tirs û heybetê qed nanivî” ... — (Ayhan Geverî: Mewlûda Bateyî û Pişavtina Devoka Hekarî, Kovara [Nûbihar], hj. 79, 9/2006)

Bide ber[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Hevreha pehlewî enê ji zimanên îranî

Werger[biguhêre]

Formeke lêkerê[biguhêre]

  1. neyê
  2. nayê

Zazakî[biguhêre]

Hoker[biguhêre]

  1. na
    Hevmane: nêxêr
    Dijmane: eya

Herwiha[biguhêre]

Cînav[biguhêre]

  1. van, ev: cînavê diyarker yê pirjimariyê
    • Verî ke ez derheqê muhtewaya kitabê ma de malumatan bida şima, ez wazena nuştoxê nê kitabê ma, yanî Mela Mehemed Elîyê Hunî bida şinasnayîş. — (Kovara MehnameMewlid – Yîsif û Zelîxa – Qesîdeyê KerbelaRoşan Lezgîn (wergêr Husein Muhammed), hj. 8010/2006)
      Berî ku ez li ser naveroka vê pirtûka me agadariyan bidim we, ez dixwazim nivîskarê vê pirtûka me anku Mela Mehemed Eliyê Hunî binasînim.