kerem

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /kʰæˈɾæm/
• Kîtekirin: ke·rem

Navdêr

Tewandina kerem
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kerem	kerem
Îzafe	kerema	keremên
Çemandî	keremê	kereman
Nîşandera çemandî	wê keremê	wan kereman
Bangkirin	keremê	keremino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	keremek	keremin
Îzafe	keremeke	keremine
Çemandî	keremekê	kereminan

kerem m

1. qencî, çakî, merdînî, başî, xêr, say, paranî, camêrî, xweşmirovî, litûf, niwast, lutif, alîkarî

   Ji kerema xwe, hinek avê bide min.

2. îkram, diyarî, bexş, raberî, pêşkêşî

   Xwedê keremê bike.

   • "Çimkî hûn bi riya baweriyê, bi keremê xilas bûn û ev ne ji we ye, diyariya Xwedê ye. Ev ne ji kirinan e, da ku tu kes pesnê xwe nede. — (Efesî 2:8-9 → here lînkê [arşîv])
3. mucîze, ecêbî
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Ji wêjeya klasîk

• Ew Muhemmed hemberê îsmek bûyî
  Kijk e ya Sultan û bacud û kerem?” — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)

Jê

• keramet
• kerem kirin (lêker)
• keremkirin (navdêr)
• keremkirî (navdêr)
• keremî

Etîmolojî

Ji erebî كرم (kerem), têkilî Kerîm, Kerîma, Ekrem, ikram.

Werger

• Erebî: نعمة → ar, رحمة → ar,إكرام → ar,لطف → ar, فضل → ar
• Farisî: مرحمت → fa, جوانمردی → fa, ^?جود → fa
• Îngilîzî: grace → en, generosity → en, philanthropy → en
• Tirkî: kerem → tr

Tirkî

Navdêr

kerem

1. kerem, mezinî, resanatî
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. paranî
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
3. qencî
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]