îkram

Kurmancî

Navdêr

Tewandina îkram
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îkram	îkram
Îzafe	îkrama	îkramên
Çemandî	îkramê	îkraman
Nîşandera çemandî	wê îkramê	wan îkraman
Bangkirin	îkramê	îkramino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îkramek	îkramin
Îzafe	îkrameke	îkramine
Çemandî	îkramekê	îkraminan

îkram m

1. kerem, diyarî, bexş, raberî, pêşkêşî

   tiştek îkramî kesekî kirin

   Tiştek dan kesekî

   • Qahweyeke ko em îkramî we bikin, heye. — (Enwer Karahan: Di siyasetê de xelitînekirin quretî ye û qebûlnekirina xelitiyan jî serkorî û minafiqî ye, Nefel.com, 7/2007)
2. hediye, dan, dayîn, xelat^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Herwiha

• ikram

Jê

• îkramî
• îkramker
• (lêker) îkram kirin
• (navdêr) îkramkirin
• (navdêr) îkramkirî

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?], têkildarî kerem, Kerîm, Kerîma, Ekrem

Werger

• Almanî: Gabe → de mê, Geschenk → de nêr
• Farisî: احسان → fa, بخشش → fa, ^?اکرام → fa
• Tirkî: ikram → tr, kerem → tr