sûc
Xuyakirin
Bilêvkirin
[biguhêre]Navdêr
[biguhêre]Tewandina sûc | ||
---|---|---|
Zayenda nêr a binavkirî | ||
Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
Navkî | sûc | sûc |
Îzafe | sûcê | sûcên |
Çemandî | sûcî | sûcan |
Nîşandera çemandî | wî sûcî | wan sûcan |
Bangkirin | sûco | sûcino |
Zayenda nêr a nebinavkirî | ||
Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
Navkî | sûcek | sûcin |
Îzafe | sûcekî | sûcine |
Çemandî | sûcekî | sûcinan |
sûc n
- Binas, tawan, guneh, xirabî, xeta, xeletî, cinayet, bêqanûnî, dijqanûnîtî.
- Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
- Sedem, sebeb, semed.
- Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
Ji wêjeya klasîk
[biguhêre]- Nê ji me sûc û xeta tên û sîtem
Lê ji te îhsan û xufran û kerem — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)
Herwiha
[biguhêre]Bide ber
[biguhêre]Jê
[biguhêre]- bisûc
- bisûctî
- bisûcî
- bisûcîtî
- bêsûc
- bêsûctî
- bêsûcî
- bêsûcîtî
- sûc bûn (lêker)
- sûc kirin (lêker)
- sûcandin
- sûcandî
- sûcbûn (navdêr)
- sûcdar
- sûcdartî
- sûcdarî
- sûcdarîtî
- sûcder
- sûcdertî
- sûcderî
- sûcderîtî
- sûcdêr
- sûcdêrtî
- sûcdêrî
- sûcdêrîtî
- sûcgêrr
- sûcgêrrî
- sûckar
- sûckartî
- sûckarî
- sûckarîtî
- sûcker
- sûckertî
- sûckerî
- sûckerîtî
- sûckirin (navdêr)
- sûckirî (rengdêr)
- sûcî
Etîmolojî
[biguhêre]Ji osmanî صوچ (suç), ji proto-tirkî.
Werger
[biguhêre]- Almanî: Fehler → de nêr, Schuld → de mê, Untat → de mê, Vergehen → de nêr, Verschulden, Verbrechen → de nêr, ?Delikt → de m, ?Frevel → de m
- Erebî: ذنب, ?جنية
- Farisî: تقصیر → fa, جرم → fa, گناه → fa
- Îngilîzî: crime → en, offence → en, culpability → en, fault → en, ?iniquity → en
- Tirkî: suç → tr, zeval → tr, cürüm → tr