sûc

Kurdî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /suːd͡ʒ/
  • (rojhilatî)  IPA^(kilîd): /sʉːd͡ʒ/

Navdêr

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	sûc	sûc
Îzafe	sûcê	sûcên
Çemandî	sûcî	sûcan
Nîşandera çemandî	wî sûcî	wan sûcan
Bangkirin	sûco	sûcino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	sûcek	sûcin
Îzafe	sûcekî	sûcine
Çemandî	sûcekî	sûcinan

sûc nêr

1. binas, tawan, guneh, xirabî, xeta, xeletî, cinayet, bêqanûnî, dijqanûnîtî
2. sedem, sebeb, semed

Ji wêjeya klasîk

• Nê ji me sûc û xeta tên û sîtem
  Lê ji te îhsan û xufran û kerem— (Mewlûda Kurdî ~1720, Mela Hesenê Bateyî)

Herwiha

• sûnc
• sîc
• sîç
• suc
• suç
• sûç
• swîc
• swîç (2)

Bide ber

• bihane
• hêcet

Bikaranîn

Lêker:

• sûc kirin
• sûc bûn

Navdêr:

• sûckirin
• sûcbûn

Rengdêr:

• sûckirî

Etîmolojî

Ji tirkiya kevn [Peyv?] suç

Jê

• bêsûc
• bêsûcî
• bêsûcîtî
• bêsûctî
• bisûc
• bisûcî
• bisûcîtî
• bisûctî
• sûcandin
• sûcandî
• sûcdar
• sûcdarî
• sûcdarîtî
• sûcdartî
• sûcder
• sûcderî
• sûcderîtî
• sûcdertî
• sûcdêr
• sûcdêrî
• sûcdêrîtî
• sûcdêrtî
• sûcgêrr
• sûcgêrrî
• sûcî
• sûckar
• sûckarî
• sûckarîtî
• sûckartî
• sûcker
• sûckerî
• sûckerîtî
• sûckertî

Werger

• Almanî: Fehler → de nêr, Schuld → de mê, Untat → de mê, Vergehen → de nêr, Verschulden → de, Verbrechen → de nêr, ^?Delikt → de m, ^?Frevel → de m
• Farisî: تقصیر‎ → fa, جرم‎ → fa, گناه‎ → fa
• Inglîzî: crime → en, offence → en, culpability → en, fault → en, ^?iniquity → en
• Erebî: ذنب‎ → ar, ^?جنية‎ → ar
• Tirkî: suç → tr, zeval → tr, cürüm → tr