îhsan

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /iːhˈsɑːn/
• Kîtekirin: îh‧san

Navdêr

Tewandina îhsan
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îhsan	îhsan
Îzafe	îhsana	îhsanên
Çemandî	îhsanê	îhsanan
Nîşandera çemandî	wê îhsanê	wan îhsanan
Bangkirin	îhsanê	îhsanino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îhsanek	îhsanin
Îzafe	îhsaneke	îhsanine
Çemandî	îhsanekê	îhsaninan

îhsan m

1. qencî, camêrî, çakî, başî
   • Nê ji me sûc û xeta tên û sîtem
     Lê ji te îhsan û xufran û kerem — (Mela Hisênê Bateyî)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Werger

• Erebî: ^?أحسن → ar
• Farisî: احسان → fa, نیکی → fa