hor

Kurdî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
hor	hortir	hortirîn

hor

1. dilovan, dilnerm, mihrevan, bexşende, birehm, rehîm, rehman, piyar, şefîq, mişfîq
2. toj, tav, hetav

Ji wêjeya klasîk

• Taze kişandî xet bi xet
  Hor û fireşte kê we dîn
  Nazik û xob û sirşirîn— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Bide ber

• horî
• hur
• hûr

Jê

• horane
• horî
• horîtî
• hortî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguherîne" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Farisî: بخشایشگر‎ → fa, کوبيدن‎ → fa
• Fînî: armollinen → fi, armelias → fi, armahtaja → fi
• Fransî: indulgent → fr
• Inglîzî: merciful → en
• Spanî: caritativo → es
• Tirkî: merhametli → tr, sevecan → tr, müşfik → tr, şefik → tr, rakik → tr, rahim → tr, hakir → tr

Tirkî

Rengdêr

hor

1. kêm, bêrûmet