goyîn

Kurmancî

Navdêr

goyîn zayend pêwîst e (z=m: mê, z=n: nêr, z=mn: mê û nêr, z=nt: nêtar)

1. kund, bum, pepûk
   • Ji bihna werd û bişkojan
     Şubih tûtak û goyînan
     Dinalin em di firqê da — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: گۆیین

Herwiha

• goyin

Bide ber

• goyî

Jê

• (lêker) goyîn girtin
• goyînane
• (navdêr) goyîngirtin
• goyîntî
• goyînî
• goyînîtî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Erebî: ^?البومة السمراء, ^?محافظ
• Farisî: گارد → fa, محافظ → fa
• Farisî: جغد → fa, بوف → fa
• Îngilîzî: keep watch → en
• Tirkî: nöbet → tr, üveyik → tr, nöbet beklemek → tr, ^?guguk → tr

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
goyîn		herî goyîn (merkezî) tewrî goyîn (rojavayî)

goyîn

1. (mecazî) reben, hejar, feqîr, jar, reben, belengaz, nedar, belingaz
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]