belengaz

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /bɛlɛnˈɡɑːz/
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: be·len·gaz

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
belengaz	belengaztir	herî belengaz (merkezî) tewrî belengaz (rojavayî) belengaztirîn (soranîzm)

belengaz

1. hejar, jar, destteng, feqîr, perîşan, kepaze, şerpeze, aşifte, rezîl, riswa, bêserûber

   Harîkariya mirovê belengaz erkeke li ser milên me hemiyan.

Herwiha

• belingaz

Jê

• (lêker) belengaz bûn
• (lêker) belengaz kirin
• belengazane
• (navdêr) belengazbûn
• (rengdêr) belengazbûyî
• (navdêr) belengazkirin
• (rengdêr) belengazkirî
• belengaztî
• belengazî
• belengazîtî

Etîmolojî

Ji *belend ("bilind") + *gaz ("reha gazî û gazind"), anku ê/a ku gazî/gazinda bilind dike. Bide ber belezûrî, ji bilind + zûrî.

Dûnde

• Ermenî: բլնգազ (blngaz), բլնգյազ (blngyaz), բլնգած (blngac), բլնգյած (blngyac)
• Tirkî: belengaz

Werger

• Almanî: elend → de, arm → de, bedürftig → de, mittellos → de, notleidend → de, erbärmlich → de
• Erebî: بائس → ar, منكوب, فقير → ar,مسكين, ^?فقراء
• Farisî: پست → fa, خوار → fa, ذلیل → fa, روی برتافتن → fa, سرافکنده → fa, بیچاره → fa, بدبخت → fa, درمانده → fa
• Îngilîzî: abject → en, afflicted → en, needy → en, poor → en, miserable → en
• Tirkî: altta yok üstte yok, fukara → tr, kepaze → tr, perişan → tr, zavallı → tr, biçare → tr, ^?miskin → tr

Zazakî

Mane

1. belengaz, feqîr, bêkes û bêdeng