reben

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /rɛˈbɛn/
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: re·ben

Navdêr

reben n

1. keşîş, qeşe, abidên fileyan
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Werger

• Almanî: arm → de
• Erebî: ^?الرابط, ^?الراهــــب, ^?الربیط, ^?النهامي, ^?مظلوم
• Farisî: بیچاره → fa, مظلوم → fa, فقیر → fa, بدبخت → fa, بی فایده → fa
• Îngilîzî: indigent → en, needy → en, ^?unsuspecting → en, ^?hermit → en, ^?pauper → en, ^?preacher → en, ^?solitaire → en, ^?vestal → en, ^?anchoress → en, ^?anchoret → en, ^?ascesis → en, ^?celibate → en, ^?cenobite → en, ^?friar → en, ^?monk → en
• Tirkî: fukara → tr, gariban → tr, garip → tr, kuş beyinli → tr, kutsuz → tr, miskin → tr, perişan → tr, zavallı → tr, zebun → tr, biçare → tr, ^?tutsak → tr

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
reben	rebentir	herî reben (merkezî) tewrî reben (rojavayî) rebentirîn (soranîzm)

reben

1. belengaz, hejar, feqîr, perîşan, jar, goyîn, nedar, belingaz, xweliser
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Etîmolojî

‎"Reben" bi maneya "keşîş, qeşe, abidên fileh" (îngilîzî: monk) ji aramî [skrîpt hewce ye] (reben) tê ku maneya "mezinê me" dide (bide ber erebî: "rebbena" = xwedayê me, rebbê me) û hevreha "reb" (xweda) û "rebbî" (serekên dînî yên cihûyan) e. Forma wê ya mê jî "rebene" ye. "Reben" bi maneya "perîşan, belengaz, şerpeze, jar, hejar" jî divê ji wê be ji ber ku "abidên fileh" wek yên misilman jî (derwêş, sofî, feqî) wek kesên feqîr û jar tên hesibandin. Bo hin peyvên din jî yên deynkirî ku ji wateya xwe ya bingehîn dûr ketine, binere: bedew, cindî (bi maneya keşxe)

Jê

• rebenane
• rebene
• rebenî
• rebenîtî
• rebentî

Wutunhuayî

Serenav

reben

1. (dewleta Asyayê) Japonya
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Çavkanî

Ev made ji wergerên Japonya hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}