bane

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr 1[biguhêre]

bane

  1. avahî û zeviyên pê re,
    cihê ku sewal lê tên xwedîkirin û riwekên xwerbar lê tên çandin
    • Li cem me banî erdê bilind û rast û fireh e, ku bi erebî dibêjnê (هضبة), û hindî banehî ye, ew warê berwext e ewê mirovê koçer ji biharê heta payîzeka dereng pezê xwe lê diçerînit. kesê jêgotî piştî vî cihî bo çerê bi çav dikit, konê xwe lê vedigirit. dibêjin banehîya xwe dana filan cihî.. çûne ser banehîyan.. ev der banehîya min e. bi soranî dibêjne banehîyê "bane" û banemerr". — (Îsmaîl Şahîn di Koma "Zimanê Kurdî" li ser Rûnameyê de, 7/2012)

Herwiha[biguhêre]

Bi alfabeyên din[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger[biguhêre]

Navdêr 2[biguhêre]

bane

  1. Binêre bihane.

Îngilîzî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî bane bane
Îzafe baneya
bana
baneyên
banên
Çemandî bane
banê
baneyan
banan
Nîşandera çemandî bane
banê
wan baneyan
wan banan
Bangkirin bane
banê
baneyino
banino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî baneyek
banek
baneyin
banin
Îzafe baneyeke
baneke
baneyine
banine
Çemandî baneyekê
bane
baneyinan
baninan

bane

  1. jehir, jar [1]

Zazakî[biguhêre]

Rengdêr[biguhêre]

bane

  1. tazî, kesê ku cil lê tune be, rût[2]

Çavkanî[biguhêre]