xwedî

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr 1[biguhêre]

Zayendên mê û nêr ên binavkirî
Rewş Mê (yj.) Nêr (yj.) Mê û nêr (pj.)
Navkî xwedî xwedî xwedî
Îzafe xwediya xwediyê xwediyên
Çemandî xwediyê xwedî xwediyan
Nîşandera çemandî xwediyê xwedî wan xwediyan
Bangkirin xwediyê xwediyo xwediyino
Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî
Rewş Mê (yj.) Nêr (yj.) Mê û nêr (pj.)
Navkî xwediyek xwediyek xwediyin
Îzafe xwediyeke xwediyekî xwediyine
Çemandî xwediyekê xwediyekî xwediyinan

xwedî

  1. kesa tiştek ya / yê wê ye, kesê tiştek ya / yê wî ye
    Ew xwediyê vî xanî ye. (Ev xanî yê wî ye)
    Ez ne xwediyatirimpêlê me. (Ew tirimpêl ne ya min e.)
  2. kesa/ê tiştek yan hin tişt hene
    Ew xwedî zarok e. (Wî zarok hene.)
    Ew ne xwedîmal e. (Ew bêmal e.)

Herwiha[biguhêre]

Hevmane[biguhêre]

Bide ber[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

xwe + -dî (hêz, şiyan, karîn, qiwet) ku hevrehên yên din yên kurmancî xwedan, Xwedê, xatûn, xoce, -xwê (xwedî) ne, yên soranî xawen (xwedî, xwedan), xêw (, Xwa, farisî خدا(Xuda, Xwedê), خواجه(xwace, xoce, birêz, hêja, efendî), hemû ji proto-hindûewropî *swe- (xwe) + *tep- (germ kirin, enerjî danê) ku herwiha serekaniya tav ya kurdî ye jî.

Bi zaravayên din[biguhêre]

Werger[biguhêre]

Ev qismê Wergerê ji agahiyên naveroka vê guhertoya gotara wekhev a li ser Wîkîferhenga îngilîzî pêk tê.

Navdêr 2[biguhêre]

xwedî

  1. (şûşeya mirov xwe tê re dibîne) Binêre xodî. (1)