bêjin

Kurdî

Rengdêr

bêjin

1. zelamê yan kurrê jin nîn, (mêrê) nezewicî,
   kesê jin neaniye yan ji jina xwe cuda bûye yan jî jina wî miriye

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: بێژن

Dijmane

• bijin

Bide ber

• bekar
• bîmêr

Têkildar

• bakîre
• bimêr
• bîmêr
• mêrkirî
• şûkirî

Etîmolojî

bê- + jin

Jê

• bêjinî
• bêjinîtî
• bêjintî

Werger

• Almanî: geil ^→ de
• Erebî: أعزب ^→ ar, ^?القالم ^→ ar
• Farisî: الک ^→ fa
• Inglîzî: celibate ^→ en, bachelor ^→ en, widower ^→ en, ^?grass widower ^→ en, ^?womanless ^→ en, ^?widowed ^→ en
• Tirkî: abazan ^→ tr, ^?sıfır ^→ tr, ^?steril ^→ tr