zewicî

Kurdî

Rengdêr

zewicî

1. ya / yê ku zewiciye, jinînayî, şûkirî, mêrkirî, bijin, bimêr,
   ya ku bûye jina kesekî yan jina kesekî ye,
   yê ku bûye mêrê kesekê yan mêrê kesekê ye

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: زەوجی

Herwiha

• zewiciyayî
• zewcî
• zewciyayî

Têkildar

• zewicandî

Bide ber

• bîjin
• bîmêr
• cudabûyî

Etîmolojî

zewic + -î

Werger

• Elmanî: geheiratet ^→ de, verheiratet ^→ de
• Erebî: متزوج ^→ ar
• Farisî: متاهل ^→ fa
• Inglîzî: married ^→ en
• Norwecî (bokmål): gift ^→ nb
• Tirkî: evli ^→ tr