asîmîle
Rengdêr
[biguhêre]| Pozîtîv | Komparatîv | Sûperlatîv |
|---|---|---|
| asîmîle | asîmîletir | herî asîmîle (merkezî) tewrî asîmîle (rojavayî) asîmîletirîn (soranîzm) |
asîmîle
- bişaftî, helandî,
tiştê ku têkilî nav tiştek bûye ta ku ew tiştê pêşî êdî xweser û wek xwe nemaye- Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
- kesê yan miletê ku fêrî ziman û çandeyek din bûye û yên xwe ji bîr kirine
- Tirkan gelek kurd asîmîle kirin. ― anku kirine tirk
Bikaranîn
[biguhêre]Bi wateya xwe ya civakî yan siyasî peyva "asîmîle" bi gelemperî wek peyvek ne-erênî tê bikaranîn û nîşana wê yekê ye ku kesên asîmîlebûyî bi kotek û zorê hatine asîmîlekirin. Lê peyvên "adapte" û "entegre" bi gelemperî wek erênî tên bikaranîn û tên wê wateyê ku kesa/ê adaptebûyî yan entegrebûyî bi dilxwaziya xwe û ji ber pêwîstiyên xwe wisan kiriye.
Bide ber
[biguhêre]Têkildar
[biguhêre]Binêre herwiha
[biguhêre]Jê
[biguhêre]- (lêker) asîmîle bûn
- (lêker) asîmîle kirin
- (navdêr) asîmîlebûn
- (rengdêr) asîmîlebûyî
- asîmîlekar
- asîmîlekarî
- asîmîleker
- (navdêr) asîmîlekirin
- (rengdêr) asîmîlekirî
Etîmolojî
[biguhêre]Ji fransî assimiler (“kirin mîna hev”).