amîn

Kurdî

Hoker

amîn

1. Xwedê qebûl bike, Xwedê bike ku wisan bibe
   (li dawiya duayan tê gotin; bi taybetî di cihûtiyê, filetiyê û îslamê de)

   Ya Xwedê tu rojî û nivêjên me qebûl bikî. Amîn.

Ji wêjeya klasîk

'Aşiq ko bi dil fatiheya 'işqê xwand
Ayatê yeka yek dikirin amînê
Me ji le'lê lebê yarê xwe vexwar ava heyat— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Bide ber

• Amîna
• emîn
• emin

Etîmolojî

Ji erebî امين‎ (amîn), ji îbranî אמן‎ (amên, “rast e, bi rastî”), hevreha aramî ܐܡܝܢ‎ (amêyn).

Werger

• Sirboxirwatî: amin → sh
• Çekî: amen → cs
• Çînî: 阿們 (ā-men)
• Almanî: Amen → de nêtar
• Erebî: آمين (amîn)
• Farisî: آمین‎ → fa, آمين‎ → fa
• Fînî: aamen → fi
• Holendî: amen → nl
• Îbranî: אמן ('amîn)
• Inglîzî: amen → en
• Îtalî: amen → it
• Japonî: アーメン (āmen)
• Koreyî: 아멘 (a-men)
• Polonî: amen → pl
• Portugalî: amém → pt
• Rusî: аминь (amín')
• Sirboxirwatî:

  Kirîlî: амин

  Latînî: amin → la

• Spanî: amén → es
• Swêdî: Amen → sv
• Tirkî: amin → tr, âmin → tr
• Yûnanî: αμήν [aˈmin], γένοιτο [ˈʝe̞niˌto̞], είθε [ˈiθe̞], άμποτε [ˈa(m)bo̞ˌte̞], μακάρι [maˈkari]