qebûl

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /qɛˈbuːl/
• Kîtekirin: qe·bûl

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
qebûl	qebûltir	herî qebûl (merkezî) tewrî qebûl (rojavayî) qebûltirîn (soranîzm)

qebûl

1. Kesa/ê yan tişta/ê destûr bo hatiye dan; kesa/ê yan tişta/ê rê lê nehatiye girtin.

   Hevmane: pejirandî

   • Hurmeta navê Muhemmed an Resûl
     Tewbeya te bû qebûl û her qebûl.”
     Ger divêtin hûn ji narê bin necat — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)

Herwiha

• qabûl
• qebwîl
• qebîl

Dijmane

• red

Bide ber

• qedexe

Jê

• qebilandin
• qebilandî
• qebilînerî
• qebûl bûn (lêker)
• qebûl kirin (lêker)
• qebûlbûn (navdêr)
• qebûlbûyî (rengdêr)
• qebûlkirin (navdêr)
• qebûlkirî (rengdêr)

Etîmolojî

Ji erebî قِبُول (qibūl).

Werger

• Almanî: in Ordnung, einlenken → de, ^?Akzeptanz → de, ^?Annahme → de, ^?Aufnahme → de, ^?Zulassung → de
• Farisî: اعتراف → fa, پذیرش → fa, پسند → fa, تأیید → fa, قبول → fa
• Îngilîzî: recognizance → en, acceptation → en, admission → en, assent → en, presumption → en, recognition → en, ^?ditto → en, ^?word up → en
• Tirkî: kabul → tr, resepsiyon → tr