şabaş

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî şabaş şabaş
Îzafe şabaşa şabaşên
Çemandî şabaşê şabaşan
Nîşandera çemandî şabaşê wan şabaşan
Bangkirin şabaşê şabaşino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî şabaşek şabaşin
Îzafe şabaşeke şabaşine
Çemandî şabaşekê şabaşinan

şabaş

  1. Tiştekî ku tê belaşdan.
    Hevmane: diyarî, hediye, berarî, bexşîş, bexş, hîbe, sexawet, teberih
  2. spas, malava, memnûn
    • Pesn û şabaş û hezar pîroz ji wan re ku hînî xwendin û nivîsandina zimanê xwe bûne û bi vî awayî mifteya heyîna xwe xistine bêrika xwe û ji bin bandora miletên biyanî derketine. — (Celadet Bedirxan)
    • Piştî Ferda fêhm kir ku ew xizmet ji dil ji bo wî tê kirin, wî xwe pir rehet his kir û spas û şabaş bi ser jina min de barandin. — (Firat CewerîPayiza DerengAvesta2014, r. 15)

Herwiha[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji farisî [skrîpt hewce ye] (şad baş, her bijî) yan jî ji şa + baş.

Werger[biguhêre]