sivor

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Sivorek

sivor mê û nêr

  1. (guhandar) Hin cûn, ajelên kirîner yên kilikmezin in û bi daran ve bi lez hildikeve û xwarina wan bi taybetî gûz in.
    Hevmane: pilûr, çekeloz, sihor, simor, sincab
    Sivorî bi ber û men ê xwe.
    • Îranê 14 sivorî bi tohmeta sîxuriyê girtin! — (Netkurd.com, 7/2007)

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Herwiha[biguhêre]

Navê zanistî[biguhêre]

  • Sciurus

Etîmolojî[biguhêre]

Ji zimanên îranî, belkî ji proto-hindûewropî. Hevreha soranî سمۆرە(simore), farisî سمور(semor, kûje), pehlewî semor (kûje). Bide ber rusî соболь (sobolʹ, kûje), îngilîzî sable (kûje). سمور(semmûr) ya erebî, samur ya tirkî û azerî, սամույր (samuyr) ya ermenî, სიასამური (siyasamuri) ya gurcî, самур / samur ya zimanên balkanî ji zimanên îranî hatine wergirtin. Ji bilî kurdî, bi zimanên din de ev peyv navê kûje ye, ne yê "sivor"î ye.

Bi zaravayên din[biguhêre]

  • Soranî: simore
  • Hewramî: simore
  • Lekî: şêrekdar
  • Kurdiya başûrî:
    Feylî: sîncab
  • Lorî: şêrekdar, sencab,
  • Zazakî: simbore, simbor, semore, simorik, simore, simorek, sembole, sumbule

Werger[biguhêre]