park

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. meydana ku tirimpêl lê tên rawestandin
2. meydana ku dar (û carine gulûgiyayên din jî) lê hene û bi taybetî bo vehesînê hatiye veqetandin
3. bax, baxçe

Herwiha

• parq

Bikaranîn

Lêker:

• park bûn
• park kirin: tirimpêl li parkê sekinandin

Navdêr:

• parkbûn
• parkkirin

Rengdêr:

• parkbûyî
• parkkirî

Jê

• parkî
• parkker

Werger

• Çînî: 公园 / 公園 (gōngyuán)
• Elmanî: Park ^→ de m
• Erebî: حديقة ^→ ar, منتزه ^→ ar, ^?موقف ^→ ar
• Esperantoyî: parko ^→ eo
• Farisî: پارک ^→ fa
• Frensî: parc ^→ fr m
• Hindî: बाग़ (bāga)
• Îbranî: פרק ^→ he
• Inglîzî: park ^→ en
• Interlingue: hortus ^→ ie
• Îtalî: parco ^→ it m
• Japonî: 公園 (こうえん / kouen)
• kantonî: 公園 (gung1 yun4
• Koreyî: 공원 (公園, gongwon) ^→ ko
• Rusî: парк (park)
• Spanî: parque ^→ es m
• Swêdî: park ^→ sv c
• Tirkî: park ^→ tr

Inglîzî

lêker

Wate

1. rawestandin (otomobîl) û li meydanê hêlan

Gotin

• • Deng (DYA)

    (pel)

Tirkî

navdêr

Wate

1. seyrangeh, parêz, park
2. wistgeh