nobedarî

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. nobet, çavdêrî, sereguhî, notir, zêrevanî, nêrevanî, cerd, cerdevanî, notirvanî, nobe, parastin
   rewşa ku kesek dimîne hişiyar an jî bi şev na nive da ku zêrevaniya tiştekî an jî erdekî bike

Herwiha

• nobetdarî

Ji

nobedar + -î

Bikaranîn

Lêker:

• nobedarî kirin

Navdêr:

• nobedarîkirin

Rengdêr:

• nobedarîkirî

Werger

• Erebî: حراسة ^→ ar,مناوبة ^→ fa
• Inglîzî: guard rail ^→ en,guard duty ^→ en
• Tirkî: nöbetçilik ^→ tr
• Elmanî: Posten ^→ de m