jimar

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî jimar jimar
Îzafe jimara jimarên
Çemandî jimarê jimaran
Nîşandera çemandî jimarê wan jimaran
Bangkirin jimarê jimarino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî jimarek jimarin
Îzafe jimareke jimarine
Çemandî jimarekê jimarinan
jimarin

jimar

  1. reqem, nimre
    • Da ʿeṭaya padişahan bê ḥed u ijmar-i bit
      Sar dibit dil ma bi ṣed cewr u cefayan zerreyek
      ʿIşq-i ṭebʿetnar e hingî dê biçit dijwar-i bit
       — (Melayê CizîrîDîwan1640)

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Paşvesazî ji jimartin, hevreha soranî ژماره‌(jimare), pehlewî şumar, û farisî شمار(şomar) û ﺷﻣﺎره(şomarê), zazakî amar, peştûyî شمېرل(śmerël, hejmartin), avestayî mer-aa, sanskrîtî स्मरति (smarati, anîn bîra xwe; kom kirin, berhev kirin), latînî memor ("bihiş, hişmend, jîr, biaqil"), yûnanî μέρμερος (mérmeros, fêlbaz, hîlebaz)... hemî ji proto-hindûewropî *(s)mer- ("hatin bîrê, anîn bîra xwe"). Bo zêdebûna yan kêmbûna dengên "he-" li destpêka peyvê bide ber: hejar / jar, war (kurmancî) / hewar (soranî). Peyva jimar'ê bi Kurdî herî kevin e.

Bi zaravayên din[biguhêre]

Werger[biguhêre]