izin

Ji Wîkîferheng
Here nagîvasyonê Here lêgerînê

Kurdî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî izin izin
Îzafe izina izinên
Çemandî izinê izinan
Nîşandera çemandî izinê wan izinan
Bangkirin izinê izinino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî izinek izinin
Îzafe izineke izinine
Çemandî izinekê izininan

izin

  1. destûr, ruxset, rêdan, hêlan, hiştin yan qebûlkirin ku kesek tiştekî bike
  2. betlane, tatîl, bênvedan, vehêsî, vêsî

Ji wêjeya klasîk[biguhêre]

  • Ew bûne sebeb ji bo 'inadê
    Ger izin bidit ji bo mi ra mîr
    Ez dê bikujim Memê bi tedbîr
    (Mem û Zîn ~1692, Ehmedê Xanî)

Herwiha[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî اذن(iδin) ji اذن (eδine: guhdarî kirin, guh danê) ji اذن (uδn: guh), hevreha aramî ܐܕܢܐ / אדנא ('idna: guh), îbrî אוזן (ozên: guh), akadî 𒉿 (uznu: guh), ge'ezî አዝን (ʾǝzn)....

Werger[biguhêre]

Tirkî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

izin

  1. destur, rêdan, pişû, îzin
  2. betlane, destura betlaneyê