izin

Kurdî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /ɪˈzɪn/
• Kîtekirin: i·zin

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	izin	izin
Îzafe	izina	izinên
Çemandî	izinê	izinan
Nîşandera çemandî	wê izinê	wan izinan
Bangkirin	izinê	izinino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	izinek	izinin
Îzafe	izineke	izinine
Çemandî	izinekê	izininan

izin mê

1. destûr, ruxset, rêdan, hêlan, hiştin yan qebûlkirin ku kesek tiştekî bike
2. betlane, tatîl, bênvedan, vehêsî, vêsî

Ji wêjeya klasîk

• Ew bûne sebeb ji bo 'inadê
  Ger izin bidit ji bo mi ra mîr
  Ez dê bikujim Memê bi tedbîr— (Mem û Zîn ~1692, Ehmedê Xanî)

Herwiha

• izn
• îzin
• îzn

Jê

• (Lêker) izin dan
• (Navdêr) izindan
• (Rengdêr) izindayî
• bêizin
• bêizinî
• bi-izin
• bi-izinî
• izindar
• izindarî
• izinder
• izinderî
• izinî
• izinname
• izinnameyî
• izinxwaz
• izinxwazî

Etîmolojî

Ji erebî اذن‎ (iδin) ji اذن (eδine: guhdarî kirin, guh danê) ji اذن (uδn: guh), hevreha aramî ܐܕܢܐ / אדנא ('idna: guh), îbrî אוזן (ozên: guh), akadî 𒉿 (uznu: guh), ge'ezî አዝን (ʾǝzn)....

Werger

• Inglîzî: permission → en
• Tirkî: izin → tr, müsaade → tr, destur → tr

Tirkî

Navdêr

izin

1. destur, rêdan, pişû, îzin
2. betlane, destura betlaneyê