giyan

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî giyan giyan
Îzafe giyanê giyanên
Çemandî giyanî giyanan
Nîşandera çemandî giyanî wan giyanan
Bangkirin giyano giyanino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî giyanek giyanin
Îzafe giyanekî giyanine
Çemandî giyanekî giyaninan

giyan nêr

  1. can, ruh, rewan, rih
  2. di ol û dîn de diyarîya ku xweda dida mirov gava jidayîk dibe û ger mir ji laşê wê/wî derdikeve

Ji wêjeya klasîk[biguhêre]

  • Mi ji bihriyan pir naliyan şev tariyan ceng bû meyan
    Wer kuştiyan ji wan yengiyan bi wan tiliyan xweş ke giyan
    Kir şefqe mîr anîme bîr berdan mi tîr kirme esîr
     — (Melayê CizîrîDîwana Melayê Cizirî~1640)

Hevmane[biguhêre]

Herwiha[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

avestayî: viiānayā (”giyan, ruh”)
pehlewî: gyān (”giyan, ruh”)
partî: gyān (”giyan, ruh”)
farisî: ǰān (”giyan, ruh”)
xunsarkî: giyūn (”giyan, ruh”)
sîvendî: gān (”giyan, ruh”) ... alfabeya arî
kurmancî: cān, giyan (”giyan, ruh”)
soranî: giyān (”giyan, ruh”)
zazakî: gīyān (”giyan, ruh”)
sanskrîtî: ān ("nefes kêşan")
yûnanî: anemos ("ba")
latînî: animus ("nefes kêşan") ...
Çavkanî:

Dûnde[biguhêre]

  • Lîşana denî: גיאנא

[biguhêre]

Werger[biguhêre]

Lêker[biguhêre]

giyan lêkera xwerû, negerguhêz

  1. Guhartoyeke gihiştin.