giyan

Ji Wîkîferheng
Here nagîvasyonê Here lêgerînê

Kurdî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî giyan giyan
Îzafe giyanê giyanên
Çemandî giyanî giyanan
Nîşandera çemandî giyanî wan giyanan
Bangkirin giyano giyanino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî giyanek giyanin
Îzafe giyanekî giyanine
Çemandî giyanekî giyaninan

giyan nêr

  1. can, ruh, rewan, rih
  2. di ol û dîn de diyarîya ku xweda dida mirov gava jidayîk dibe û ger mir ji laşê wê/wî derdikeve

Ji wêjeya klasîk[biguhêre]

  • Mi ji bihriyan pir naliyan şev tariyan ceng bû meyan
    Wer kuştiyan ji wan yengiyan bi wan tiliyan xweş ke giyan
    Kir şefqe mîr anîme bîr berdan mi tîr kirme esîr
    (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Hevmane[biguhêre]

Herwiha[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

avestayî: viiānayā (”giyan, ruh”)
pehlewî: gyān (”giyan, ruh”)
partî: gyān (”giyan, ruh”)
farisî: ǰān (”giyan, ruh”)
xunsarkî: giyūn (”giyan, ruh”)
sîvendî: gān (”giyan, ruh”) ... alfabeya arî
kurmancî: cān, giyan (”giyan, ruh”)
soranî: giyān (”giyan, ruh”)
zazakî: gīyān (”giyan, ruh”)
sanskrîtî: ān ("nefes kêşan")
yûnanî: anemos ("ba")
latînî: animus ("nefes kêşan") ...
Çavkanî:

Dûnde[biguhêre]

  • Lîşana Denî: גיאנא

[biguhêre]

Werger[biguhêre]

Lêker[biguhêre]

giyan lêkera xwerû, negerguhêz

  1. Guhartoyeke gihiştin.