eza

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

eza

  1. parçeyên leşî, organ, endam
    Çav ezayê dîtinê ye.
  2. endam, kesa/ê di komekê de karek yan berpirsiyariyek heye
    Ezayê rêveberiya gundê.
  3. êş, kul û derd n cefa zilm û zor stem û pêkutî, eza û cefa

Ji wêjeyê[biguhêre]

  • Li Stenbolê ji layê ehlê ‘ilmê û rîcalê dewletê, bi teweccuheke mezin tête pêşwazîkirin. Di vê demê de weke ‘ezayê Darul Hikmetul Îslamiyye tête hilbijartin., — (Bedîuzzeman Seîdê Nursî û Xutba Wî ya Şamê, ji risaleakademi.org, 7/2018)
  • Kîjan ezayê bedena mirov biêşe, ruhê (giyana) mirov di wir de ye. Her êşek, bandoreke giran li ser giyana mirov dihêle û tevê bedena mirov zivêr dike., — (Adar Jiyan, ji candname.com, 7/2018)

Herwiha[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî أذاء‎ (?).

Werger[biguhêre]

Tirkî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

eza

  1. eza, êş, kul û derd n cefa zilm û zor stem û pêkutî, eza û cefa