cefa

 Binêre herwiha: ĉefa

Kurdî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /d͡ʒɛˈfɑː/
• Kîtekirin: ce·fa

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	cefa	cefa
Îzafe	cefaya	cefayên
Çemandî	cefayê	cefayan
Nîşandera çemandî	wê cefayê	wan cefayan
Bangkirin	cefayê	cefayino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	cefayek	cefayin
Îzafe	cefayeke	cefayine
Çemandî	cefayekê	cefayinan

cefa mê

1. azar, ezyet, êş, jan
   • Ko xidmetkarê dêrîn î
     Te pir cewr û cefa dî ne
     Di sulûk û se'y û cehdê da— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)
2. renc, ked, emek, zehmetkêşî

Jê

• (Lêker) cefa dan

• (Navdêr) cefadan
• cefadar
• cefakar
• cefayî

Etîmolojî

Hevreha tirkî cefa û farisî [skrîpt hewce ye] (cifa)

Werger

• Almanî: Kummer → de n, Leid → de n, Pein → de m, Sorge → de m
• Farisî: جفا‎ → fa, ستم‎ → fa
• Erebî: ألم‎ → ar, توجع‎ → ar, تألم‎ → ar, عذاب‎ → ar, تأوه‎ → ar
• Inglîzî: pain → en, ^?toiling → en
• Tirkî: çevir → tr, üzgü → tr, cefa → tr, cehennem azabı → tr, ^?cevir → tr

Tirkî

Navdêr

cefa

1. cefa, eza, tehde, eziyet