ewilîn

Kurdî

Rengdêr

ewilîn

1. yekem, nixurîn,nixust,pêşîn, berî hemûyên din
2. destpêkî^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Herwiha

• ewelî
• ewelîn
• ewilî
• ewulî
• ewulîn

Dijmane

• dawîn, talîn, axirîn, fînal

Etîmolojî

Ji ewil +‎ -în.

Ji wêjeya klasîk

• Nûn qelem jê afirand
  Darêhte lewha ewelî
  Rizq û nesîb pê qediran — (Feqiyê Teyran, )

Werger

• Almanî: einleitend → de, erste → de, erster → de
• Erebî: ^?افتتاحي‎ → ar
• Farisî: ابتدایی‌‎ → fa, اولین‎ → fa, اولین‎ → fa, نخستین‎ → fa
• Îngilîzî: first → en
• Tirkî: iptida → tr, evvelce → tr, ilkin → tr, önceden → tr, önce → tr, evveli → tr, ^?peşin → tr, ^?siftah → tr