ewilîn

Kurdî

Rengdêr

ewilîn

1. yekem, pêşîn, berî hemûyên din
2. destpêkî

Herwiha

• ewelî
• ewelîn
• ewilî
• ewulî
• ewulîn

Dijwate

• dawîn, talîn, axirîn, fînal

Ji

ewil + -în

Ji wêjeya klasîk

• Nûn qelem jê afirand
  Darêhte lewha ewelî
  Rizq û nesîb pê qediran— (Feqiyê Teyran ~1620)

Werger

• Elmanî: einleitend ^→ de, erste ^→ de, erster ^→ de
• Erebî: ^?افتتاحي ^→ ar
• Farisî: ابتدایی‌ ^→ fa, اولین ^→ fa, اولين ^→ fa, نخستين ^→ fa
• Inglîzî: first ^→ en
• Tirkî: iptida ^→ tr, evvelce ^→ tr, ilkin ^→ tr, önceden ^→ tr, önce ^→ tr, evveli ^→ tr, ^?peşin ^→ tr, ^?siftah ^→ tr