dilketî
Kurmancî[biguhêre]
Rengdêr[biguhêre]
dilketî
- evîndar, dildar, dilbijî, aşiq, mecnûn, bengîn, hezker, heyran,
kesa/ê ku ti tiştekî yan ji kesek din hez dike- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
- dilikî, dildayî, hez[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].
Jê[biguhêre]
- (Lêker) dilketî bûn
- (Lêker) dilketî kirin
- (Navdêr) dilketîbûn
- (Navdêr) dilketîkirin
- (Rengdêr) dilketîbûyî
- (Rengdêr) dilketîkirî
Etîmolojî[biguhêre]
Werger[biguhêre]
navdêr
rengdêr
- Almanî: verliebt → de, ?verschossen → de