aşiq

Kurmancî

Navdêr

aşiq mê û nêr

1. kesa/ê ji kesekê/î hez dike, kesa/ê hest bi evînê anku eşqê dike
   • Dê çi xem ger xerqe rehnê xane'ê xemmar-i bit
     Gezmeyek qewsê şevên 'aşiq bi nîva dil kevit
     Dê ji can destan bişût xasma kevan nûbar-i bit— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: عاشق

Herrwiha

• 'aşiq

Hevmane

• evîndar
• dildar
• dilketî

Bide ber

• dilber
• evandî

Têkildar

• eşq
• eşqî

Jê

• (Lêker) aşiq bûn
• (Lêker) aşiq kirin
• (Navdêr) aşiqbûn
• (Navdêr) aşiqkirin
• (Rengdêr) aşiqbûyî
• (Rengdêr) aşiqkirî

Etîmolojî

Ji erebî عاشق‎ ('aşiq, “têkilî eşq, işq”).

Werger

• Almanî: ^?verschossen → de
• Erebî: ^?عاشق‎ → ar, ^?عشق‎ → ar, ^?الجوي‎ → ar, ^?شائق‎ → ar
• Farisî: عاشق‎ → fa, عشق‎ → fa, شيدا‎ → fa, ^?دلباخته‎ → fa
• Tirkî: aşık → tr

Rengdêr

aşiq

1. kesa/ê ji kesekê/î hez dike, kesa/ê hest bi evînê anku eşqê dike

Werger

• Tirkî: aşık → tr

Zazakî

Wate

1. aşiq, evîndar, dilketî