aşiq

Kurmancî

Navdêr

aşiq mê û nêr

1. kesa/ê ji kesekê/î hez dike, kesa/ê hest bi evînê anku eşqê dike
   • Dê çi xem ger xerqe rehnê xane'ê xemmar-i bit
     Gezmeyek qewsê şevên 'aşiq bi nîva dil kevit
     Dê ji can destan bişût xasma kevan nûbar-i bit — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: عاشق‎

Herrwiha

• 'aşiq

Hevmane

• evîndar
• dildar
• dilketî

Bide ber

• dilber
• evandî

Têkildar

• eşq
• eşqî

Jê

 

• (lêker) aşiq bûn
• (navdêr) aşiqbûn
• (rengdêr) aşiqbûyî
• (lêker) aşiq kirin
• (navdêr) aşiqkirin
• (rengdêr) aşiqkirî

Etîmolojî

Ji erebî عَاشِق‎ (ʿāšiq), têkilî eşq, işq.

Werger

• Almanî: ^?verschossen → de, verliebt → de
• Erebî: ^?عاشق‎, ^?عشق‎ → ar, ^?الجوي‎, ^?شائق‎
• Farisî: عاشق‎ → fa, عشق‎ → fa, شیدا‎ → fa, ^?دلباخته‎ → fa
• Spanî: enamorado → es
• Tirkî: aşık → tr

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
aşiq		herî aşiq

aşiq

1. kesa/ê ji kesekê/î hez dike, kesa/ê hest bi evînê anku eşqê dike
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Werger

• Tirkî: aşık → tr

Zazakî

Navdêr

aşiq

1. aşiq, evîndar, dilketî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)