dilketî

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: dil·ke·tî

Rengdêr

dilketî

1. evîndar, dildar, dilbijî, aşiq, mecnûn, bengîn, hezker, heyran,
   kesa/ê ku ti tiştekî yan ji kesek din hez dike
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. dilikî, dildayî, hez^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Jê

 

• dilketî bûn (lêker)
• dilketîbûn (navdêr)
• dilketîbûyî (rengdêr)
• dilketî kirin (lêker)
• dilketîkirin (navdêr)
• dilketîkirî (rengdêr)

Etîmolojî

dil ketinê

Werger

navdêr

• Almanî: Verliebter → de
• Farisî: عاشق → fa
• Tirkî: maşuk → tr, sevdalı → tr, tutkun → tr, vurgun → tr, aşık → tr, maşuka → tr, tutku → tr, ^?mahbube → tr

rengdêr

• Almanî: verliebt → de, ^?verschossen → de