bade

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /bɑːˈdɛː/
• Kîtekirin: ba‧de

Navdêr

Tewandina bade
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	bade	bade
Îzafe	badeya bada	badeyên badên
Çemandî	badeyê badê	badeyan badan
Nîşandera çemandî	wê badeyê wê badê	wan badeyan wan badan
Bangkirin	badeyê badê	badeyino badino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	badeyek badek	badeyin badin
Îzafe	badeyeke badeke	badeyine badine
Çemandî	badeyekê badekê	badeyinan badinan

bade m

1. Mey, şerab, ereq, elkol, vexwarina mirov pê serxweş dibe.

Ji wêjeya klasîk

• Bê mey û meyxan im ez
  Xaneya bade û mey tê
  Muxnî û hem çeng û ney tê — (Feqiyê Teyran, , ~1620)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: باده
• kurdî-krîlî: бадә

Etîmolojî

Hevreha باده (badê) ya farisî û badek ya pehlewî, ji zimanên îranî.

Jê

• badegêr
• badegêrî
• badefiroş
• badefiroşgeh
• badefiroşxane
• badefiroşî
• badevexwer
• badevexwerî
• badexane
• badexwer
• badexwerî

Werger

• Îngilîzî: alcoholic → en beverage
• Tirkî: bade → tr, kadeh → tr, ^?şarap kadehi

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
bade		herî bade (merkezî) tewrî bade (rojavayî)

bade

1. Hewante, vala, bêqîmet.

Etîmolojî

Hevreha ba (hewa), bi farisî bad + -e

Formeke lêkerê

bade

1. (ji "badan") Binere: badan

Tirkî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /bɑːˈdɛ/

Navdêr

bade

1. Bade, meybadehu piştê, jê pê ve.