bade

Kurdî

1. vexwarina serxweşker

navdêr, mê

Xwendin

• IPA: /ˈbɑːdɛ/

Wate

1. Mey, şerab, ereq, elkol, vexwarina mirov pê serxweş dibe.

Ji wêjeya klasîk

• Bê mey û meyxan im ez
  Xaneya bade û mey tê
  Muxnî û hem çeng û ney tê — (Feqiyê Teyran ~1620, Feqiyê Teyran)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: باده

Ji

hevreha باده (badê) ya farisî û badek ya pehlewî, ji zimanên îranî

Jê

• badegêrr
• badegêrrî
• badefiroş
• badefiroşgeh
• badefiroşxane
• badefiroşî
• badevexwer
• badevexwerî
• badexane
• badexwer
• badexwerî

Werger

• Inglîzî: ^?wine ^→ en
• Tirkî: bade ^→ tr, kadeh ^→ tr, ^?şarap kadehi ^→ tr

2. bewante, vala

rengdêr

Xwendin

• IPA: /ˈbɑːdɛ/

Wate

1. Hewante, vala, bêqîmet.

Ji

hevreha ba (hewa), bi farisî bad + -e

3. ji "badan"

lêker

Binere: badan

Tirkî

navdêr

Xwendin

• IPA: /ˈbɑːdɛ/

Wate

1. Bade, meybadehu piştê, jê pê ve.