dobra

Kurmancî

dobra

Wate

1. deqerû, gotinlirû, rikerast,
   kesê ku gotina xwe li rûyê xelkê dibêje bêyî ku bitirse
2. delal, spehî, xwînşirîn, bedew, ciwan

Ji Wêjeyê

[Hunermend Rojîn] Keçeke bejinbilind, bi mêranî û bi rabûnûrûniştineke maqûlî; heger hûn bibêjin deng û awaz, ew xwedî zengelokeke kurdî, hûn bipirsin li têgihiştin û marîfeta wê, ew jineke bajarvanî û nûjen; tewazû û marîfet, ew li her cimeet û civatê xwedî gotineke başwala û dobra; ew bi awirên xwe bersiva duayên Xwedayî ye ko em nikarin di kar û barên wî de xeber bidin û em ne li ber bêvila tukesî ne da ji gula ber hilma wan bîhnekê bikin.

(Enwer Karahan: Rojîn, Nefel.com, 10/2008)

Jê

• dobrahî
• dobratî
• dobrayane
• dobrayî
• dobrayîtî

Werger

• almanî : doppelt → de
• fînî : suorapuheinen → fi
• îngilîzî : outspoken → en, undiplomatic → en, plump → en, raunchy → en, blunt → en, unfront → en, bluff → en, candid → en

• tirkî : dobra → tr

==Tirkî==

dobra

Wate

1. dobre
2. deqerû , gotinlirû