zeîf

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Rengdêr[biguhêre]

Kesekî zeîf li çepê, yekî normal li navê û yekî qelew jî li rastê.

zeîf

  1. ne qelew, ne têrgoşt
  2. lawaz, qels, bêhêz, bêçare, ne sax, ne sax, ne qayîm, ne xurt, ne qewî

Ji wêjeya klasîk[biguhêre]

  • Hingî diçî dijwar dibî
    Şêx pê zeîf û jar dibî
    Çend rojekan ma raketê
     — (Feqiyê Teyran, )

Herwiha[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî ضعيف(że'îf) ji ضعف(że'ufe, zeîf bûn).

Werger[biguhêre]