bêçare

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /beːt͡ʃɑːˈɾɛ/, /bɛtʃa:ɾæ/
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: bê·ça·re

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
bêçare	bêçaretir	herî bêçare (merkezî) tewrî bêçare (rojavayî) bêçaretirîn (soranîzm)

bêçare

1. Ya / yê ku ti çare anku hel nîne.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. mecbûr, neçar
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Ji wêjeyê

• Tu bi xufranê min ê bêçare, ah.
  Hate Cebraîl li ba emrê Îlah:
  “Ser hilîne, Adema, 'efwa Celîl
  Bo te hat û rabe ey zîba cemîl — (w:Mela Hisênê Bateyî)

Herwiha

• bêçar

Jê

• bêçare bûn (lêker)
• bêçare kirin (lêker)
• bêçarebûn (navdêr)
• bêçarebûyî (rengdêr)
• bêçarehî
• bêçarekirin (navdêr)
• bêçarekirî (rengdêr)
• bêçaretî
• bêçareyî

Etîmolojî

Ji bê- +‎ çare.

Werger

navdêr

• Almanî: Hilfloser
• Erebî: مجبور, عاجز, مغلوب على أمرو, لاحول ولا قوة
• Farisî: زار → fa, بیچاره → fa, ^?بینوا → fa
• Îngilîzî: desperate → en, helpless → en, weak → en, remediless → en, ^?fateful → en, ^?immedicable → en, ^?incurable → en, ^?irremediable → en
• Tirkî: âciz → tr, çaresiz → tr, devasız → tr, umarsız → tr, naçar → tr, biçare → tr, çıkmaz → tr

rengdêr

• Almanî: arm → de, ausweglos → de, hoffnungslos → de, ohne Ausweg, ratlos → de, unheilbare → de, wehrlos → de, verzweifelt → de, ^?dürftig → de, ^?außerstande → de
• Erebî: العضال
• Îngilîzî: incurable → en

Zazakî

Mane

1. bêçare, tiştê ku çareyê wî nîn be