bêçare

Kurdî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
bêçare	bêçaretir	herî bêçare bêçaretirîn

bêçare

1. ya / yê ku ti çare anku hel nîne
2. mecbûr, neçar

Ji wêjeyê

• Tu bi xufranê min ê bêçare, ah.
  Hate Cebraîl li ba emrê Îlah:
  “Ser hilîne, Adema, 'efwa Celîl
  Bo te hat û rabe ey zîba cemîl — (w:Mela Hisênê Bateyî)

Herwiha

• bêçar

Jê

• bêçaretî
• bêçareyî
• bêçarehî
• (Lêker) bêçare bûn
• (Lêker) bêçare kirin
• (Navdêr) bêçarebûn
• (Navdêr) bêçarekirin
• (Rengdêr) bêçarebûyî
• (Rengdêr) bêçarekirî

Etîmolojî

bê- + çare

Werger

navdêr

• Almanî: Hilfloser → de
• Erebî: مجبور‎ → ar, عاجز‎ → ar, مغلوب على أمرو‎ → ar, لاحول ولا قوة‎ → ar
• Farisî: زار‎ → fa, بيچاره‎ → fa, ^?بینوا‎ → fa
• Inglîzî: desperate → en, helpless → en, weak → en, remediless → en, ^?fateful → en, ^?immedicable → en, ^?incurable → en, ^?irremediable → en
• Tirkî: âciz → tr, çaresiz → tr, devasız → tr, umarsız → tr, naçar → tr, biçare → tr, çıkmaz → tr

rengdêr

• Almanî: arm → de, ausweglos → de, hoffnungslos → de, ohne Ausweg → de, ratlos → de, unheilbare → de, wehrlos → de, verzweifelt → de, ^?dürftig → de, ^?außerstande → de
• Erebî: العضال‎ → ar
• Inglîzî: incurable → en

Zazakî

Wate

1. bêçare, tiştê ku çareyê wî nîn be