bêçare

Kurdî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
bêçare	bêçaretir	bêçaretirîn

bêçare

1. ya / yê ku ti çare anku hel nîne
2. mecbûr, neçar

Ji wêjeyê

• Tu bi xufranê min ê bêçare, ah.
  Hate Cebraîl li ba emrê Îlah:
  “Ser hilîne, Adema, 'efwa Celîl
  Bo te hat û rabe ey zîba cemîl — (w:Mela Hisênê Bateyî)

Herwiha

• bêçar

Jê

• bêçaretî
• bêçareyî
• bêçarehî
• (Lêker) bêçare bûn
• (Lêker) bêçare kirin
• (Navdêr) bêçarebûn
• (Navdêr) bêçarekirin
• (Rengdêr) bêçarebûyî
• (Rengdêr) bêçarekirî

Etîmolojî

bê- + çare

Werger

navdêr

• Almanî: Hilfloser ^→ de
• Erebî: مجبور ^→ ar, عاجز ^→ ar, مغلوب على أمرو ^→ ar, لاحول ولا قوة ^→ ar
• Farisî: زار ^→ fa, بيچاره ^→ fa, ^?بینوا ^→ fa
• Inglîzî: desperate ^→ en, helpless ^→ en, weak ^→ en, remediless ^→ en, ^?fateful ^→ en, ^?immedicable ^→ en, ^?incurable ^→ en, ^?irremediable ^→ en
• Tirkî: âciz ^→ tr, çaresiz ^→ tr, devasız ^→ tr, umarsız ^→ tr, naçar ^→ tr, biçare ^→ tr, çıkmaz ^→ tr

rengdêr

• Almanî: arm ^→ de, ausweglos ^→ de, hoffnungslos ^→ de, ohne Ausweg ^→ de, ratlos ^→ de, unheilbare ^→ de, wehrlos ^→ de, verzweifelt ^→ de, ^?dürftig ^→ de, ^?außerstande ^→ de
• Erebî: العضال ^→ ar
• Inglîzî: incurable ^→ en

Zazakî

Wate

1. bêçare, tiştê ku çareyê wî nîn be