xweragir

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
xweragir	xweragirtir	herî xweragir (merkezî) tewrî xweragir (rojavayî)

xweragir

1. xurt, qayîm, mayinde,
   kesê yan tiştê ku bi hêsanî pûç nabe yan nayê têkbirin yan guherandin
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. pêbawer, berxwedêr
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Herwiha

• xoragir
• xuragir

Têkildar

• xweragirtî

Etîmolojî

Ji xwe +‎ ragirtin.

Jê

• xweragirî
• xweragirîtî

Werger

• Almanî: ^?gefasst → de, ^?enthaltsam → de
• Erebî: ^?ثابت → ar
• Farisî: ثابت → fa
• Îngilîzî: determined → en, firm → en, resolute → en, steady → en, unyielding → en, principled → en, ^?collectanea → en, ^?impervious → en, ^?unfaltering → en, ^?unroved → en
• Tirkî: azimli → tr, dirençli → tr, kararlı → tr