vandal

Kurmancî

Navdêr

vandal mê û nêr

1. hov, wehşî, dirinde, ziyanker, pûçker, wêranker, xirabker, xopanker, sabotor, têkber, zererker
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Jê

• vandalî
• vandalîst
• vandalîtî
• vandalîzm

Etîmolojî

Ji îngilîzî vandal ji navê hozek anku eşîrek cermen ku li nêzî salên 400 ta 500 pz êrişên hovane dibirin ser Romê.

Werger

• Çînî: 破壞者 (ㄆㄛˋㄏㄨㄞˋㄓㄜˇ)
• Fînî: vandaali → fi
• Fransî: vandale → fr m
• Holendî: vandaal → nl m
• Îngilîzî: vandal → en
• Înterlîngue: vandalo → ie
• Îzlendî: skemmdarvargur → is m
• Norwecî: vandal m
• Portugalî: vândalo → pt m
• Slovakî: #Slovak → sk m
• Spanî: vándalo → es m
• Tirkî: vandal, ^?Vandal → tr

Rengdêr

vandal

1. hov, wehşî, dirinde, ziyanker, pûçker, wêranker, xirabker, xopanker, sabotor, têkber, zererker
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Tirkî

Navdêr

vandal

1. (dîrok) Vandal; gelekî Germenî yê rojhilatî ku di destpêka mîladê de jiyaye û bi stemkariya xwe deng daye
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. xerabkar, ziyandar, vandal
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)