vandal

Kurdî

navdêr
rengdêr

Wate

1. hov, wehşî, dirinde, ziyanker, pûçker, wêranker, xirabker, xopanker, sabotor, têkber, zererker

Etîmolojî

Ji navê hozek anku eşîrek cermen ku li nêzî salên 400 ta 500 pz êrişên hovane dibirin ser Romê

Jê

• vandalî
• vandalîst
• vandalîtî
• vandalîzm

Werger

• Çînî: 破壞者 (ㄆㄛˋㄏㄨㄞˋㄓㄜˇ)
• Fînî: vandaali → fi
• Fransî: vandale → fr m
• Holendî: vandaal → nl m
• Inglîzî: vandal → en
• Înterlîngue: vandalo → ie
• Îzlendî: skemmdarvargur → is m
• Norwecî: vandal → no m
• Portugalî: vândalo → pt m
• Slovakî: #Slovak → sk m
• Spanî: vándalo → es m
• Tirkî: vandal → tr, ^?Vandal → tr

Tirkî

Navdêr

vandal

1. Vandal; gelekî Germenî yê rojhilatî ku di destpêka mîladê de jiyaye û bi stemkariya xwe deng daye (dîrok)
2. xerabkar, ziyandar, vandal