sinet

Kurdî

navdêr, mê
rengdêr

Wate

1. (li gorî îslamê) tiştên ku mirov ne mecbûr e bike lê baş e ku bên kirin:
   nivêjên sinet (nivêjên ji bilî her pênc nivêjên rojê)
2. birrîna çermê ser kîrî
   (ku li gor îslamê û cihûtiyê mecbûriyek dînî ye)
3. birrîna çermê ser quzî
   (ku li gor hin misilmanan mecbûriyek dînî ye)

Herwiha

• sinnet
• sunet
• sunnet

Bide ber

• sanat
• sanet
• san'at
• san'et
• senet
• sen'et
• sin'et
• sînet

Binere herwiha

• sened

Ji

Ji erebî, têkildarî sinî

Bikaranîn

Lêker: sinet bûn sinet kirin

Navdêr: sinetbûn sinetkirin

Rengdêr: sinetbûyî sinetkirî

Wergerr

elmanî : Handwerk (de) nêr, ??f → de tirkî : sünnet → tr