sinet

Kurdî

navdêr, mê
rengdêr

Wate

1. (li gorî îslamê) tiştên ku mirov ne mecbûr e bike lê başe ku bên kirin
   • nivêjên sinet (nivêjên ji bilî her pênc nivêjên rojê)
2. birîna çermê ser kîrî
   (ku li gor îslamê û cihûtiyê mecbûriyek dînî ye)
3. birîna çermê ser quzî
   (ku li gor hin ayînan mecbûriyek dînî ye)

Herwiha

• sinnet
• sunet
• sunnet

Bide ber

• sanat
• sanet
• san'at
• san'et
• senet
• sen'et
• sin'et
• sînet

Binere herwiha

• sened

Etîmolojî

Ji erebî, têkildarî sinî

Bikaranîn

Lêker:

• sinet bûn
• sinet kirin

Navdêr:

• sinetbûn
• sinetkirin

Rengdêr:

• sinetbûyî
• sinetkirî

Ji wêjeya klasîk

Têk û vêk guhdarê pîr bûm
B' işqa dîn û sinnetê
Şêxê serdarê xelîfan— (Feqiyê Teyran ~1620)

Werger

• Almanî: Handwerk → de nêr, ^?Laufbahn → de mê
• Erebî: السنة النبوية‎ → ar, السنة‎ → ar, ختان‎ → ar, النفل‎ → ar
• Tirkî: sünnet → tr, ^?sanat → tr, ^?sınaat → tr, ^?zanaat → tr
• Inglîzî: sonnet → en, Prophetic Tradition → en, Sunnah → en, circumcision → en,, ^?Sunni → en