sinet

Kurmancî

Navdêr 1

sinet mê

1. (Îslam) Tiştên ku mirov ne mecbûr e bike lê başe ku bên kirin.

   nivêjên sinet

   Nivêjên ji bilî her pênc nivêjên rojê

   • Têk û vêk guhdarê pîr bûm
     B' işqa dîn û sinnetê
     Şêxê serdarê xelîfan — (Feqiyê Teyran, )
2. Birîna çermê ser kîrî (ku li gor Îslamê û cihûtiyê mecbûriyek dînî ye).
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. Birîna çermê ser quzî (ku li gor hin ayînan mecbûriyek dînî ye).
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• sinnet
• sunet
• sunnet

Jê

• (Lêker) sinet bûn
• (Lêker) sinet kirin

• (Navdêr) sinetbûn
• (Navdêr) sinetkirin

• (Rengdêr) sinetbûyî
• (Rengdêr) sinetkirî

Bide ber

• sanat
• sanet
• san'at
• san'et
• senet
• sen'et
• sin'et
• sînet

Binere herwiha

• sened

Etîmolojî

Ji erebî سُنَّة‎ (sunna), têkildarî sinî.

Werger

1

• Almanî: Handwerk → de nêr, ^?Laufbahn → de mê
• Erebî: السنة النبوية‎, السنة‎, ختان‎, النفل‎
• Îngilîzî: sonnet → en, Prophetic Tradition, Sunnah → en,
• Tirkî: sünnet → tr

2, 3

• Îngilîzî: circumcision → en
• Tirkî: sünnet → tr

Navdêr 2

sinet

1. Guhartoyeke senet (“huner”).