pêk

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /peːk/
• Deng (Wan)^ⓘ
• Kîtekirin: pêk

Mane

pêk (cureyê peyvê?)

1. bi hev, pev

   Hemû pêk ve rabûn. ― Giş bi hev re rabûn. Tev bi carekê rabûn.

2. aşt, bi silh, ne xeyidî, ne sil

   Binemala me û ya wan ne pêk in. ― Herdu dijberî hev in.

Ji wêjeya klasîk

• Wê diçîn wek teyr-i vêk ra
  Behsê zulfa yarê pêk ra
  Borê 'işqê pir fira ye — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Têkildar

• jêk
• lêk
• têk

Jê

• (lêker) pêk anîn
• (lêker) pêk kirin
• (lêker) pêk xistin
• (navdêr) pêkanîn
• (navdêr) pêkkirin
• (navdêr) pêkketin
• (navdêr) pêkxistin
• pêk anîn
• pêkanîn
• pêk hatin
• pêkhatin
• pêk kirin
• pêkkirin
• pêkra
• pêk re
• pêk va
• pêkva
• pêk ve
• pêkve

Etîmolojî

bi + yek (2)

Navdêr

pêk

1. gav, pêngav
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: Fußtritt → de m
• Îngilîzî: peduncled → en, ^?pawprint → en
• Tirkî: paça → tr, pati → tr, kadem → tr