mekteb

Kurdî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	mekteb	mekteb
Îzafe	mekteba	mektebên
Çemandî	mektebê	mekteban
Nîşandera çemandî	wê mektebê	wan mekteban
Bangkirin	mektebê	mektebino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	mektebek	mektebin
Îzafe	mektebeke	mektebine
Çemandî	mektebekê	mektebinan

mekteb mê

1. (perwerde) Saziyeke perwerdehiyê ku perwerdehiya seretayî û navîn dide, berî xwendina bi dereceya sêyem (kolej an zanîngeh).

   Hevmane: dibistan, medrese

   • Gerek tu bi lez herî mekteba xwe. Ger vê carê jî tu ji dersên xwe bimînî, wê bavê te li te bixe. — (Firat Cewerî, Girtî, Weşanên Nûdem, 1986)
2. Nivîsgeh, bûro, ofîs, daîre.

Herwiha

• mektev

Hevmane

• dibistan, medrese (esasî)
• xwendegeh, fêrgeh

Etîmolojî

Ji erebî مَكْتَب‎ (maktab); ji erebî مَـ‎ (ma-, “me-, -geh, -xane, cih”) + rehê ك ت ب‎ (k-t-b) (nivîsîn) ku herwiha serekaniya peyvên kitêb, katib, mektûb, kitab û hwd. ye jî.

Werger

• Almanî: Schule → de m
• Erebî: ^?مدرسه‎ → ar
• Farisî: مدرسه‎ → fa, مکتب‎ → fa, دبستان‎ → fa, آموزشگاه‎ → fa
• Inglîzî: bureau → en, office → en
• Norweciya bokmålî: skole → no
• Tirkî: daire → tr, medrese → tr, mektep → tr, okul → tr