kefî

Kurdî

Navdêr

kefî mê

1. şarpe, terhî, serpoş, dersok, egale, şaşik, cemedanî, kum, kulav, kolos

Herwiha

• kefîk
• kevînk
• kofî

Jê

 

• bikefî
• bikefîtî
• bêkefî
• bêkefîtî
• kefîdar
• kefîdartî
• kefîdarî
• kefîdarîtî
• kefîdêr
• kefîdêrtî
• kefîdêrî
• kefîdêrîtî

Etîmolojî

Herwiha kevînk, kofî, ji erebî كوفية‎ (kûfiye), ew bi xwe ji zimanekî ewropî, bo nimûne ji latînî cofia, ev jî ji zimanekî germenî *kuffju-, bidin ber almaniya kevn kupfia, almaniya navîn kupfe, inglîzî (bi rêya fransî) coif. Ji heman rehî herwiha: kuafor. Di erebî de li gor etîmolojiya gelêrî carinan tê gotin ku ji navê bajarê Kûfe yê Iraqê ye lê ev ne rast e.

Werger

• Inglîzî: sudsy → en, ^?headscarf → en, ^?spumous → en, ^?spumy → en
• Erebî: عمامة‎ → ar, ^?كوفية‎ → ar, جلباب‎ → ar
• Tirkî: türban → tr, kefiye → tr, nikap → tr, peçe → tr, ^?erkek başörtüsü → tr
• Farisî: ^?روسری بزرگ‎ → fa

Rengdêr

kefî

1. ji kefê
2. têkildarî kefê
3. mîna kefê

Etîmolojî

Ji kef + -î

Jê

• kefîtî