ekîd

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. eseh, misoger, tekîdkirî, bêguman, diyar
2. bêşik, temîn, piştrast, garantî

Ji

Ji erebî, têkildarî tekîd

Bikaranîn

Lêker:

• ekîd bûn
• ekîd kirin

Navdêr:

• ekîdbûn
• ekîdkirin

Rengdêr:

• ekîdbûyî
• ekîdkirî

Ji wêjeyê

Ez fikirîm, ku di vê nivîsarê de ez jî dev bavêjim du sê kesan, ekîd dê ev nivîs zêdetir bête xwendin...

(Evdile Koçer: Nivîs nikare êşa Qamişlokê bikewîne, Amude.de, 6/2005)

Jê

• ekîdî
• ekîdker

Werger

• Inglîzî: certain ^→ en, sure ^→ en, surely ^→ en
• Tirkî: sure ^→ tr, varma ^→ tr