bêguman

Kurdî

Rengdêr

bêguman

1. Tişta/ê ku ti şik yan guman tê de nîne.

   Hevmane: bêşik

   Dijmane: biguman

   • Herçi bîvêrê ko navê dilberê bêtin li ser
     Xweş dibit hadir di gavê bêguman û şubhe ye
     Bêguman xaka riya wê tûtiya û dane ye — (— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî))

Herwiha

• bêgoman
• helbet
• hebet

Têkildar

• berguman
• gumanber

Jê

• bêgumanî
• bêgumanîtî
• bêgumantî
• (Lêker) bêguman bûn
• (Lêker) bêguman kirin

• (Navdêr) bêgumanbûn
• (Navdêr) bêgumankirin

• (Rengdêr) bêgumanbûyî
• (Rengdêr) bêgumankirî

Etîmolojî

Ji bê- + guman.

Werger

• Almanî: zweifellos → de
• Farisî: ندار‎ → fa, مستضعف‎ → fa, بی شک‎ → fa
• Erebî: بلا شك‎ → ar, أكيد‎ → ar, بكل تأكيد‎ → ar, ما في شك‎ → ar, ^?طبعا‎ → ar, ^?أكید‎ → ar
• Inglîzî: absolute → en, beyond doubt → en, dogmatically → en, doubtless → en, no doubt → en, sure → en, absolutely → en, certainly → en, naturally → en, undoubtedly → en, beyond question → en, certain → en, past question → en, ^?surely → en, ^?suspicionless → en, ^?undisputed → en
• Tirkî: bal gibi → tr, kuşkusuz → tr, şüphesiz → tr, elbet → tr, elhak → tr, zahir → tr

Hoker

bêguman

1. Binêre bê guman.

Zazakî

Rengdêr

bêguman

1. bêguman, bêşik, bêxeber