bidil

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /bɪˈdɪl/
• Kîtekirin: bi·dil

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
bidil	bidiltir	herî bidil (merkezî) tewrî bidil (rojavayî) bidiltirîn (soranîzm)

bidil

1. Kesê ku dixwaze tiştekî bike; kesê ku ne ji bêdilî yan neçarî tiştekî dike.

   Hevmane: xwazyar, xwezîker, arezûmend, dilxwestî, arezûdar, miştaq, xwastekar

Etîmolojî

Ji bi- +‎ dil.

Werger

• Almanî: Freiwillige → de, auswendig → de, ^?freiwillig → de, ^?gern → de, ^?bereitwillig → de, ^?im Innersten, ^?mutwillig → de, ^?unterworfen → de, ^?Willigkeit
• Farisî: اختیاری → fa, قلبا → fa
• Fînî: halukas → fi
• Îngilîzî: willing → en, ^?voluntarily → en
• Tirkî: hevesli → tr, içtenlikli → tr, sevdalı → tr, gönüllü → tr, iştahlı → tr