bêkes

Kurdî

rengdêr

Wate

1. kesa/ê ku ti kesûkar yan heval yan alîkar nînin,
   bêxwedî, sêwî, êtîm, bêxwedan, bêxudan, bêdost, bêheval

Ji

bê- + kes

Bikaranîn

Lêker:

• bêkes bûn
• bêkes kirin

Navdêr:

• bêkesbûn
• bêkeskirin

Rengdêr:

• bêkesbûyî
• bêkeskirî

Jê

• bêkesî
• bêkesîtî
• bêkestî

Ji wêjeya klasîk

Ah ji dest cewra evînê çi bikirim min bende em
Sebr û taqet min neman lê bêkes û dermande em
Ger bixwanî wer beranî bende em ta zinde em— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Werger

• Elmanî: alleinstehend ^→ de, einsam ^→ de, ohne Freunde ^→ de
• Farisî: بیغوله ^→ fa, بيچاره ^→ fa, بدبخت ^→ fa, بی کس ^→ fa
• Inglîzî: lone ^→ en, orphan ^→ en
• Tirkî: bahtsız ^→ tr, bedbaht ^→ tr, garip ^→ tr, kimsesiz ^→ tr, mutsuz ^→ tr, nasipsiz ^→ tr, şanssız ^→ tr, talihsiz ^→ tr, tâlihsiz ^→ tr, bikes ^→ tr, sapsız balta ^→ tr

Zazakî

Wate

1. bêkes, yê ku kesê wî tûne be

Werger

• Elmanî: einsam ^→ de, alleinstehend ^→ de