bêkes

Kurdî

rengdêr

Wate

1. kesa/ê ku ti kesûkar yan heval yan alîkar nînin,
   bêxwedî, sêwî, êtîm, bêxwedan, bêxudan, bêdost, bêheval

Ji

bê- + kes

Bikaranîn

Lêker: bêkes bûn bêkes kirin

Navdêr: bêkesbûn bêkeskirin

Rengdêr: bêkesbûyî bêkeskirî

Jê

• bêkesî
• bêkesîtî
• bêkestî

Ji Wêjeya Klasîk

Ah ji dest cewra evînê çi bikirim min bende em
Sebr û taqet min neman lê bêkes û dermande em
Ger bixwanî wer beranî bende em ta zinde em— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Wergerr

elmanî : alleinstehend → de, einsam → de, ohne Freunde → de farisî : بیغوله → fa, بيچاره → fa, بدبخت → fa, بی کس → fa inglîzî : lone → en, orphan → en

tirkî : bahtsız → tr, bedbaht → tr, garip → tr, kimsesiz → tr, mutsuz → tr, nasipsiz → tr, şanssız → tr, talihsiz → tr, tâlihsiz → tr, bikes → tr, sapsız balta → tr

Zazakî

Wate

1. bêkes, yê ku kesê wî tûne be

Werger

elmanî : einsam → de, alleinstehend → de