bêkes

 Binêre herwiha: Bêkes

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /beːˈkɛs/
• Deng (Amed)^ⓘ
• Kîtekirin: bê·kes

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
bêkes	bêkestir	herî bêkes (merkezî) tewrî bêkes (rojavayî) bêkestirîn (soranîzm)

bêkes

1. kesa/ê ku ti kesûkar yan heval yan alîkar nînin,
   bêxwedî, sêwî, êtîm, bêxwedan, bêxudan, bêdost, bêheval
   • Ah ji dest cewra evînê çi bikirim min bende em
     Sebr û taqet min neman lê bêkes û dermande em
     Ger bixwanî wer beranî bende em ta zinde em — (Melayê Cizîrî, Dîwan, ~1640)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: بێکەس
• kurdî-krîlî: бекәс

Jê

• bêkes bûn (lêker)
• bêkes kirin (lêker)
• bêkesbûn (navdêr)
• bêkesbûyî (rengdêr)
• bêkeskirin (navdêr)
• bêkeskirî (rengdêr)
• bêkestî
• bêkesî
• bêkesîtî

Etîmolojî

Ji bê- +‎ kes.

Werger

• Almanî: alleinstehend → de, einsam → de, ohne Freunde, ^?Vollwaise → de, ^?Waise → de
• Farisî: بیغوله → fa, بیچاره → fa, بدبخت → fa, بی کس
• Îngilîzî: lone → en, orphan → en
• Tirkî: bahtsız → tr, bedbaht → tr, garip → tr, kimsesiz → tr, mutsuz → tr, nasipsiz → tr, şanssız → tr, talihsiz → tr, tâlihsiz, bikes → tr, sapsız balta → tr, ^?adsız → tr, ^?gariban → tr, ^?ıssız → tr, ^?öksüz → tr

Zazakî

Mane

1. bêkes, yê ku kesê wî tûne be
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]