kerem

Kurmancî

navdêr, mê

Wate

1. qencî, çakî, başî, xêr, say, paranî, camêrî, xweşmirovî, litûf, niwast, lutif, alîkarî:
   Ji kerema xwe, hinek avê bide min.
2. îkram, diyarî, bexş, raberî, pêşkêşî:
   Xwedê keremê bike.
3. mucîze, ecêbî

Bikaranîn

Lêker:

• kerem kirin

Navdêr:

• keremkirin

Navdêr:

• keremkirî

Ji

ji erebî [Peyv?] كرم (kerem), têkilî Kerîm, Kerîma, Ekrem, ikram

Jê

• keremî
• keramet

Ji Wêjeya Dînî

"Çimkî hûn bi riya baweriyê, bi keremê xilas bûn û ev ne ji we ye, diyariya Xwedê ye. Ev ne ji kirinan e, da ku tu kes pesnê xwe nede." (Efesî 2:8-9) http://kitebipiroz.com/kurmanji/bible/eph/2/8-9

Ji wêjeya klasîk

Ew Muhemmed hemberê îsmek bûyî
Kijk e ya Sultan û bacud û kerem?”Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720

Werger

• Farisî: مرحمت‎ → fa, جوانمردی‎ → fa, ^?جود‎ → fa
• Îngilîzî: grace → en
• Erebî: نعمة‎ → ar, رحمة‎ → ar,إكرام‎ → ar,لطف‎ → ar, فضل‎ → ar
• Tirkî: kerem → tr

Tirkî

kerem

Wate

1. kerem, mezinî, resanatî
2. paranî
3. qencî